W języku angielskim istnieją dwie główne grupy rzeczowników: takie, które mają liczbę pojedynczą i mnogą, czyli tzw. policzalne, oraz takie, które nie mają ich obu, albo występują tylko w jednej z nich, głównie pojedynczej, czyli tzw. niepoliczalne. Zatem jak odróżnić rzeczowniki policzalne od niepoliczalnych? Angielski posiada zasady, które pozwalają określić, jakie są rzeczowniki policzalne i niepoliczalne.
Poniżej znajduje się zestawienie typowych cech poszczególnych grup rzeczowników:
| Rzeczowniki policzalne | Rzeczowniki niepoliczalne |
| posiadają liczbę pojedynczą i mnogą | występują głównie w liczbie pojedynczej |
| w liczbie pojedynczej stawiamy przed nimi a/an (a boy, an apple) lub the (the cat) | nie stosujemy przed nimi a/an, a jedynie the (the cheese) |
| liczbę mnogą tworzymy w sposób regularny za pomocą końcówki –s/-es (a car — cars) lub nieregularnie (child — children) | nie tworzą liczby mnogiej, albo jak rzeczownik wiadomości (news) mają tylko jedną formę (The news is good today.) |
| w zdaniach twierdzących stosujemy some (There are some people in the restaurant.), a lot of lub a few, gdy nie podajemy konkretnej liczby osób lub przedmiotów (They have a lot of/a few friends abroad.) | w zdaniach twierdzących umieścimy przed nimi some (Have some apple pie.) lub a lot of, gdy mówimy o większej ilości (We still have a lot of time left.) |
| w zdaniach pytających i przeczących używamy any (Have you got any eggs in the fridge? We don’t need to buy any tomatoes.) lub many, gdy mówimy o większej liczbie osób lub rzeczy (Don’t ask so many questions.) | w zdaniach pytających i przeczących stosujemy any (Have they made any progress? I don’t have any money on me.) lub much, mówiąc o większej ilości (You shouldn’t use so much sugar in your tea.) |
| pytając o liczbę, używamy how many (How many eggs have you bought?) | pytając o ilość, używamy how much (How much flour have you used?) |
Rzeczowniki policzalne i niepoliczalne w języku angielskim – przykłady
Ale wszystko po kolei…
Jak sama nazwa wskazuje, rzeczowniki policzalne to te, które możemy z łatwością policzyć na sztuki, co oznacza, że powiemy np.: one apple — two apples (jedno jabłko — dwa jabłka) czy też one girl — three girls (jedna dziewczynka — trzy dziewczynki). Natomiast rzeczowniki niepoliczalne to wszystkie te, których nie da się fizycznie policzyć na sztuki, a jedynie możemy je przeliczyć za pomocą określonych przeliczników, do których najczęściej zaliczamy między innymi kilogramy (np. do ciał stałych czy substancji sypkich) oraz litry (do substancji ciekłych).
Inne przykłady to, w zależności od konkretnego rzeczownika niepoliczalnego: paczka (a pack of chewing gum — paczka gum do żucia), kostka (a lump of sugar — kostka cukru), tabliczka (a bar of chocolate — tabliczka czekolady), puszka (a can of cola — puszka coli, lub a tin of tuna — puszka tuńczyka), kawałek (a piece of cake — kawałek ciasta), bochenek (a loaf of bread — bochenek chleba), główka (a head of lettuce — główka sałaty), pęczek (a bunch of chive — pęczek szczypiorku), pudełko (a box of ice-cream — pudełko lodów), paczka (a packet of biscuits — paczka ciastek) czy butelka (a bottle of milk — butelka mleka). Nie zapominajmy również o takich przelicznikach jak: a cup of coffee (filiżanka kawy), a mug of tea (kubek herbaty), a jar of honey (słoik miodu), a bag of rice (torebka ryżu), a pinch of salt (szczypta soli) czy a cube of ice (kostka lodu).
Dzięki tym przelicznikom jesteśmy w stanie dokładniej wyrazić ich ilość, czyli np. jeśli potrzebujemy konkretnie dwie tubki pasty do zębów, to powiemy two tubes of toothpaste, jeśli chcemy kupić 10 plasterków szynki, to poprosimy o ten slices of ham, a gdy słodzimy herbatę cukrem, to użyjemy np. one teaspoon of sugar.
Czy pieniądze są policzalne?
Jak widać, rzeczowniki policzalne i niepoliczalne to głównie kategoria food, czyli jedzenie, ale nie tylko, bo mamy też tzw. pojęcia abstrakcyjne, czyli np. love (miłość), oraz inne rzeczowniki takie jak np. luggage (bagaż), advice (rada), czy furniture (meble). No i mamy oczywiście pytanie kluczowe, które zawsze pojawia się w kontekście omawiania tego zagadnienia gramatycznego: czy pieniądze są policzalne? Otóż nie, słowo „pieniądze” w języku angielskim (money) zawsze występuje w liczbie pojedynczej, natomiast poszczególne waluty (euro, dolar czy funt) posiadają zarówno liczbę pojedynczą, jak i mnogą. Dlatego też powiemy: Time is money. The sports car costs more than 35 000 American dollars.
Jedzenie policzalne i niepoliczalne – angielski
Rzeczowniki policzalne i niepoliczalne w języku angielskim to również te z kategorii jedzenie i picie, które w zależności od kontekstu sytuacyjnego mogą przybierać różne formy. I tak będąc w restauracji, możemy zamówić dwa piwa (two large beers) lub dwa kufle piwa (two glasses of beer), a w sklepie z belgijskimi wyrobami czekoladowymi znajdziemy zarówno tabliczki ciemnej czekolady (dark chocolate bars), jak i szeroki wybór różnych mlecznych czekoladek (a selection of milk chocolates) czy też napijemy się na miejscu gorącej czekolady z bitą śmietaną (hot chocolate with whipped cream). Brzmi pysznie, nieprawdaż?
Sprawdź naszą ofertę: kurs języka angielskiego Warszawa