W języku angielskim można kogoś skutecznie sprowokować do działania lub rzucić mu jakieś konkretne wyzwanie, stosując różne czasowniki, począwszy od tych najbardziej potocznych jak provoke, tease czy challenge, a kończąc na bardzo ciekawym wyrazie o szerokim spektrum zastosowania, jakim jest czasownik dare. Omówimy je wszystkie po kolei.
Provoke i challenge
Na początek dwa popularne i dość proste w użyciu czasowniki, czyli provoke oraz challenge, które tłumaczymy kolejno jako „prowokować” oraz „wyzwać”, a które możemy wykorzystać do tego, aby kogoś sprowokować do działania lub wyzwać np. do walki czy na pojedynek:
Don’t pay too much attention to John’s words. He says these things only to provoke you. — Nie zwracaj zbyt wiele uwagi na słowa Jana. On mówi te rzeczy tylko po to, żeby cię sprowokować.
Strict restrictions imposed by the government provoked an immediate backlash. — Surowe restrykcje narzucone przez rząd sprowokowały (wywołały) natychmiastowy sprzeciw.
I hereby challenge you to a duel, Sir! — Niniejszym wyzywam pana na pojedynek!
My sparring partner challenged me to fight, and I won. — Mój partner sparingowy wyzwał mnie do walki i wygrałem.
Jak kogoś sprowokować do działania? Tease
Teraz czas na kolejny czasownik, czyli tease, który także można użyć w znaczeniu „prowokować”, ale w nieco odmiennym sensie, tj. „kokietować” lub „drażnić”, jak poniżej:
Look at that smile on her face and the sparks in her eyes; she is clearly teasing him. — Spójrz na ten uśmiech na jej twarzy i na te iskry w jej oczach; ona wyraźnie go kokietuje.
If you didn’t tease the dog, it wouldn’t bite you. — Gdybyś nie drażnił psa, to on by cię nie ugryzł.
Dare — wyzwanie!
Kolejnym sposobem na sprowokowanie kogoś do działania lub do wykonania jakiejś czynności jest zastosowanie czasownika dare, który tłumaczymy jako „wyzwać, sprowokować kogoś”, ale nie tylko. Ten niepozorny z wyglądu czasownik może występować w dwóch formach gramatycznych, czyli zwykłej i modalnej, ale także może posłużyć nam do wyrażania oburzenia, czy przypuszczenia, jak poniżej:
My tennis coach dared me to accept the challenge. — Mój trener tenisa sprowokował mnie do przyjęcia wyzwania. (czasownik zwykły w tłumaczeniu „prowokować”)
I don’t dare to ask my parents for another loan. — Nie śmiem prosić rodziców o kolejną pożyczkę. (czasownik zwykły w rozumieniu „mieć śmiałość”)
How dare you speak to me like that! — Jak śmiesz mówić do mnie w ten sposób! (czasownik modalny w znaczeniu „być oburzonym”)
I dare say you are totally mistaken. — Ośmielam się stwierdzić, że się mylisz całkowicie. (czasownik modalny w sensie „przypuszczać”)
Ciekawym przykładem na nietypowe zastosowanie czasownika dare jest konstrukcja I dare you to do something, której często używają dzieci w trakcie zabawy, a która ma na celu wzajemne sprowokowanie się do wykonania czegoś strasznego lub przerażającego, np.:
I dare you to ride your bike with no hands. — Masz jechać na rowerze bez trzymania.
I dare you to come with me to the graveyard at midnight. — Masz ze mną pójść na cmentarz o północy.