Wyrażanie obowiązku po angielsku jest możliwe na kilka sposobów — od form prostszych do bardziej skomplikowanych, jakie stanowią czasowniki modalne.
Rzeczą, na którą warto zwrócić uwagę, jest źródło, z którego pochodzi zobowiązanie, czyli innymi słowy, ważne jest to, kto komu narzuca obowiązek wykonania danej czynności. Mając na uwadze te aspekty, przeanalizujemy zwroty i konstrukcje, które służą nam do jego formułowania. Zatem, po kolei.
Wyrażenie obowiązku po angielsku — oblige
Na początek czasownik oblige, czyli „zobowiązać” i jego bardziej formalna wersja, czyli be obliged („być zobowiązanym”):
Unfortunately, certain external circumstances oblige me to leave the country immediately. — Niestety, pewne zewnętrzne okoliczności zobowiązują mnie do opuszczenia kraju natychmiast.
I would be obliged if you could elaborate a bit more on the project itself. — Byłbym zobowiązany, gdybyś mógł trochę bardziej szczegółowo omówić sam projekt.
Students are obliged not to use smartphones during lectures. — Studenci są zobowiązani do nieużywania smartfonów w czasie wykładów.
The queen is obliged to her people to protect the country against enemies. — Królowa jest zobowiązana wobec narodu do ochrony kraju przed wrogami.
Obligation — zobowiązanie
A teraz czas na rzeczownik odczasownikowy, czyli obligation („zobowiązanie”) i jego wykorzystanie do wyrażania obowiązku:
It is entirely your obligation to cover extra travel expenses which you have incurred. — To jest całkowicie twój obowiązek, żeby pokryć dodatkowe koszty podróży, które poniosłeś.
Ann is under no obligation to continue the relationship which is painful for her. — Ania nie ma żadnego obowiązku kontunuowania relacji, która jest dla niej bolesna.
You have a moral obligation to take care of your elderly parents. — Masz moralny obowiązek zająć się swoimi starszymi rodzicami.
Wyrażanie obowiązku po angielsku — have to
Teraz kolej na wyrażenie have to („musieć”), które także występuje jako zamiennik czasownika modalnego must („musieć”), np. w czasie przyszłym czy przeszłym. Jednakże w rozumieniu obowiązku have to używamy do opisywania sytuacji, w których ten przymus pochodzi z zewnątrz, gdy jakieś zobowiązanie zostało nam narzucone przez osobę trzecią czy też stanowi obowiązujące prawo lub zasadę, jak poniżej:
I have to take these tablets twice a day at least for a week. — Muszę brać te tabletki dwa razy dziennie przynajmniej przez tydzień.
Pupils have to wear indoor shoes at school. — Uczniowie muszą nosić w szkole obuwie na zmianę.
Visitors have to pay the admission fee before they enter the park. — Odwiedzający muszą uiścić opłatę za wstęp, zanim wejdą na teren parku.
Kiedy używamy must?
Jeśli natomiast chodzi o czasownik modalny must w znaczeniu konieczności czy obowiązku, to mamy zazwyczaj na myśli wewnętrzną czy subiektywną ocenę danej sytuacji, czyli to raczej osoba mówiąca uważa, że coś należy zrobić, np.:
I must go on a diet and start exercising because I have put on weight a little bit. — Muszę przejść na dietę i zacząć ćwiczyć, bo trochę przybrałem na wadze.
The wedding ceremony is to begin in an hour, so we must hurry up. — Ceremonia ślubna rozpoczyna się za godzinę, więc musimy się pospieszyć.
Must-have — musisz to mieć!
W obecnych czasach funkcjonuje też złożenie wyrazowe must-have, które może być zarówno rzeczownikiem, jak i przymiotnikiem, czyli oznacza ono albo coś, co jest, czyimś zdaniem, niezbędne, albo niezbędnik. Stosuje się je często w odniesieniu do mody i stylu ubierania się — m.in. podczas mówienia o obowiązujących trendach, z założeniem, że to coś „trzeba mieć”, żeby być np. modnym czy „na czasie”:
This winter season woolen mittens are must-have. — W obecnym sezonie zimowym wełniane rękawiczki z jednym palcem są niezbędne.
For every foreign language learner this smartphone app is a real must-have. — Dla każdej osoby uczącej się języka obcego ta aplikacja na telefon jest prawdziwym niezbędnikiem.